dyplom
aneks
Instalacja wykorzystująca neony jako wielowymiarowe swobodne formy przestrzenne przedstawiające temat za pomocą relacji kształtów geometrycznych. Kolory niebieski i czerwony to dwie podstawowe barwy neonów pozwalające na zastosowanie transparentnych rur z widocznym dla obserwatora przepływem prądu. Efemeryczny efekt poruszającego się strumienia światła, który dąży do pełnej stabilizacji, spowodowany jest zmniejszaniem oporu gazu wewnątrz szkła.
Produkując przebiegi okresowe o małych częstotliwościach podczas tworzenia muzyki elektronicznej, doświadczam działania analogowych efektów zmieniających dźwięki. Syntezatory generujące je są powszechnie używanymi instrumentami, dającymi możliwość modulacji parametrów uzyskiwanych sygnałów. Powstałe neony to próba wizualizacji podstawowych form fal, które najczęściej występują podczas używania efektu LFO. Każdy z nich, o odmiennym charakterze geometrycznym, ukazuje wycinek brzmienia drgań harmonicznych o równej amplitudzie i podobnym okresie.
Ur. 1995. Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (studia I st. 2015–2018, II st. 2018–2020). Zajmuje się instalacjami przestrzennymi. Uczestnik wystaw zbiorowych: Festiwal Sztuki Cyfrowej Patchlab, Kraków, 2019; Kwiaty paproci, Kraków, 2019; Otwarte Ogrody Artystów Dąbrowy, Warszawa, 2020 i ONLINE 2020. Wystawa prac studentek i studentów ASP w Warszawie, Warszawa, 2020.
promotor: dr hab. Roman Woźniak, prof. Uczelni
Szklana rurka, pulsujące światło i prosty układ przestrzenny to materia, którą Stanisław Babik eksploruje od kilku lat. Jest jej wierny przez całe studia, ale początki tkwią jeszcze wcześniej, w rodzinnej tradycji – ojciec posiadał firmę produkującą neony. Autor zdobył podstawową wiedzę o tej unikalnej technologii, fachowo gnie szklane tworzywo. Na (nie najszczęśliwsze na ogół) pytanie: „Czy to Pan robił sam?”, może śmiało odpowiedzieć: „Tak”.
Wydaje się, że zakres ekspresywny i znaczeniowy neonu jest raczej ograniczony, Babik paradoksalnie jeszcze bardziej zawęża to pole. Sprowadza kształty, barwy i modele przestrzenne do form arcyelementarnych. Mówi: tak się zaczynała kaligrafia, tak się zaczynały bryły teoretyczne, tak się zaczynała wspólnotowość, ja – wobec. Najciekawsze jest śledzenie aktualnych i kolejnych kroków Stanisława Babika, onnie tyle stwarza zamknięte dzieła, co on je ciągle pisze.
promotorzy: dr hab. Małgorzata Gurowska, prof. Uczelni, mgr Anna Siekierska
Stanisław Babik świadomie i konsekwentnie prowadzi proces twórczy. Znajduje własne narzędzia pozwalające mu wypowiadać się trafnie i oszczędnie. Dzięki zgłębieniu klasycznej techniki wykonywania neonu Stanisław tworzy żyjące rysunki świetlne. Przekłada doświadczenia dźwiękowe na język wizualny. Gaz wypełniający szklane rurki snuje opowieść o drżących ciałach fal. Uwrażliwia na to, co zazwyczaj jest niewidzialne. Abstrakcyjne Syntezatory dają odbiorcy przestrzeń do kontemplacji i własnej interpretacji. Praca wideo zanurza nas w procesie twórczym. Minimalistyczna, otwarta forma, głęboka analiza zjawisk stanowią o sile pracy.