dyplom wspólny z Alicją Skowrońską
aneks
Praca dyplomowa dotyczy Rodzinnych Ogródków Działkowych, ich funkcjonowania oraz przyszłości w centrach miast. Wybrałyśmy Lublin – szczególnie nam bliski, ponieważ cenimy projektowanie lokalne. Ogródki bez granic to projekt ideowy, który zakłada nowe sposoby użytkowania terenów rod. Stopniowe przekształcanie terenu odbywa się z poszanowaniem historii miejsca oraz troską o środowisko naturalne. Najważniejszym przesłaniem zmian była otwartość nowej przestrzeni na człowieka niezależnie od wieku czy stopnia niepełnosprawności.
Woda jest żywiołem nierozerwalnie związanym z życiem człowieka. Przybiera różne rozmiary, oblicza i stany. Daje i odbiera życie. Rzeka sama wyznacza swój kierunek, zmienia kształt, zwalnia i przyśpiesza. My – ludzie – jesteśmy wobec niej mali i słabi.
Obraz powstaje w wyniku poruszania szklaną, zakrzywiającą się powierzchnią. Prosta linia pod wpływem obrotu zaczyna fluktuować. Ruch wody wprowadza nas w stan hipnozy. W moim zamyśle w instalacji wertykalna projekcja ma na celu ukazanie skali człowieka wobec rzeki.
Ur. 1994. Studia: Wydział Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2015–2020). Stypendium Rektora ASP (2019/20). Zajmuje się projektowaniem wnętrz, mebli oraz przestrzeni publicznych.
promotor: prof. Jerzy Bogusławski
Bardzo rzadko spotykam się z projektami, które z założenia nie są skończone, ponieważ uwzględniają swoją zmienność wraz z upływem czasu. Nie jest to projektowanie realizacji, do której powstania jest potrzebny określony czas, lecz działanie uwzględniające czwarty wymiar w organizowanej przestrzeni. Celem jest zmiana sposobu zagospodarowania terenów Rodzinnych Ogródków Działkowych w Lublinie, porządkując ich przestrzeń za pomocą przekształceń własności ziemi. Myślenie o zmieniającym się w czasie statusie prawnym terenu poszczególnych działek jako elemencie kształtującym zagospodarowanie miasta to wielka rzadkość. Dzięki takiemu posunięciu projektantki mogły zaproponować nową funkcję dla tego terenu, czyli Staw Królewski, który przypomina o istniejących dawniej w tym miejscu rzekach i stawach. Ta pamięć o dawnym mieście nie jest powrotem, lecz krokiem skierowanym ku przyszłości, nadzieją i wskazówką, że nie musimy niszczyć, aby tworzyć. Cała idea projektu jest skierowana na oddanie opracowywanej przestrzeni mieszkańcom Lublina, zarówno tej zabudowanej domkami rekreacyjnymi, które można łatwo zmienić na powierzchnie wystawowe czy warsztatowe, jak i nowych terenów rekreacyjnych.
Drugą oryginalną cechą tego dyplomu jest opracowanie go przez dwie dyplomantki, Panie Annę Patronowicz i Alicję Skowrońską. Praca zespołowa jest jak najbardziej naturalnym sposobem przygotowania koncepcji architektonicznej, ale przygotowanie spójnej koncepcji przedsięwzięcia wymaga wielkiej dojrzałości projektowej. Autorki spełniły perfekcyjnie trudne kryteria, które same sobie narzuciły, a przedstawiony dyplom z pewnością będzie istotnym elementem dyskusji o kształtowaniu przestrzeni.
promotor: dr Zuzanna Sadowa
Żywa refleksja Anny Patronowicz nad zjawiskiem wody – nad jej płynnością, fluktuacją, ciągłością, ukierunkowaną dążnością w jej biegu – odnalazła swój wyraz w kapitalnym geście ustanowienia jej energii jako pionu. Instalacja wideo przywołuje w swoim wewnętrznym języku i figurze axis mundi linię jako oś wertykalną, prostą w minimalistycznym ruchu, dryfuje meandrując w obrazie z wody i szkła. Podpatrzone przez autorkę zwykłe, codzienne zjawisko, zaginanej efektem refrakcji linii, zyskało w pracy nowy wymiar dyskretnego rysunku, a zarazem wybrzmiało jako monumentalne widowisko.