Agnieszka Śmiarowska

Wydział Architektury Wnętrz

Adaptacja zbiorników Starej Gazowni zlokalizowanej na warszawskiej Woli na potrzeby centrum hotelowo-biznesowego

dyplom

Graficzna wizualizacja 3D układu funkcjonalnego budynku wielopoziomowego

aneks

Projekt zakłada stworzenie w zbiornikach Starej Gazowni zlokalizowanych na warszawskiej Woli centrum hotelowo-biznesowego dostępnego dla firm i ich pracowników/kontrahentów oraz mieszkańców Warszawy i turystów. Budynki (bliźniacze) mają posiadać trzy rodzaje w pełni wyposażonych (aneks kuchenny, salon, jadalnia, sypialnia i łazienka/łazienki) apartamentów przeznaczonych na wynajem długoterminowy. Firmy mogą wynająć apartamenty, dzięki temu osoby przyjeżdżające do Warszawy na delegację, w celach służbowych lub na kontrakt czasowy, będą miały dogodne miejsce do noclegu (od kilku dni do np. jednego roku). Głównym założeniem projektowanych budynków ma być ich samowystarczalność (w postaci restauracji, kawiarni, sklepu/kiosku, siłowni), aby osoby w nich mieszkające, miały łatwy dostęp do potrzebnych udogodnień, ale również aby budynki były atrakcją turystyczną, pokazującą postindustrialne dziedzictwo Warszawy.

Ur. 1995. Studia: Wydział Architektury Wnętrz Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie (2014–2015) oraz asp w Warszawie (I st. 2015–2018, II st. 2018–2020). Stypendia: Baxter International Foundation Scholarship Program (2015–2017), Rektora ASP (2018–2019). Zajmuje się architekturą wnętrz i projektowaniem mebla. Współpracuje z Pracownią Doroty Szelągowskiej jako architekt wnętrz (od 2018). W i etapie konkursu Wizja Wypoczynku firmy Kler S.A. zajęła II miejsce, w II etapie – I miejsce (2018); w konkursie firmy Euforma na projekt wnętrza otrzymała i wyróżnienie (2020).

Adaptacja zbiorników Starej Gazowni zlokalizowanej na warszawskiej Woli na potrzeby centrum hotelowo-biznesowego

promotor: dr Piotr Kwasieborski, prof. Uczelni

Już na poziomie studiów licencjackich Pani Agnieszka Śmiarowska dała się poznać jako ambitna projektantka, konsekwentnie osiągająca wyznaczone cele. Od początku naszej współpracy Jej projekty charakteryzowały się dyscypliną, sprawnością warsztatową i przemyślanym umiarem użytych środków wyrazu. Dlatego wybór tematu pracy magisterskiej, wymagającej dużego nakładu pracy, zaangażowania oraz taktu wobec zastanej przestrzeni, nie budził moich najmniejszych wątpliwości.

Każda ingerencja w zabytkową tkankę architektoniczną wymaga od projektanta kompetentnych decyzji. W tym wypadku dodatkowym wyzwaniem była skala obiektu. Aby móc rozpocząć projektowanie na poziomie wnętrz, należało wpierw podjąć decyzje urbanistyczne, architektoniczne i konstrukcyjne. Zadanie godne wielobranżowego zespołu projektowego. Autorka przeprowadziła cały proces samodzielnie i świadomie, osiągając przy tym interesujące rezultaty we wszystkich skalach: urbanistycznej, architektonicznej i konstrukcyjnej, wnętrzarskiej i graficznej. Wszystkie wzajemnie uzupełniające się elementy pracy składają się na spójną całość, umiejętnie wpisując się w zastaną tkankę. Projekt z jednej strony czerpie z podpowiedzi zasugerowanych przez architekturę gazowni, z drugiej strony trafnie podkreśla walory tego miejsca.

Obecnie, w środku pandemii, można mieć wątpliwości, czy centrum biznesowo-hotelarskie jest najbardziej pożądanym obiektem w stolicy. Należy jednak przypomnieć, że wybór tematu nastąpił na kilka miesięcy przed jej wybuchem. Autorce należy się uznanie za wytężoną pracę w tym trudnym okresie, kiedy mogła liczyć jedynie na korekty za pomocą poczty elektronicznej. Tym bardziej cieszy osiągnięty rezultat końcowy.

Graficzna wizualizacja 3D układu funkcjonalnego budynku wielopoziomowego

promotor: prof. Piotr Jaworowski

Prezentowana praca aneksowa jest integralną częścią pracy dyplomowej Agnieszki Śmiarowskiej. To przykład znakomicie pomyślanej i zaprojektowanej infografiki. Realizacja jest syntetyczna, np. celowe zróżnicowanie skali pomieszczeń dla ich wizualnej przejrzystości. Starannie przemyślana jest kolorystyka całego opracowania.

„Budynek wygląda jak rozłożony na segmenty »rozciągnięte« w pionie, a matowo-szklana struktura ścian i kopuły stanowi próbę »prześwietlenia budynku«, aby było lepiej widać, co znajduje się w środku. Jest to schemat 3D wszystkich pomieszczeń. Ma się kojarzyć z klockami lego w szklanym naczyniu” (na podstawie sformułowań Autorki zawartych w mailach do promotora aneksu).

Tak przedstawione piętra budynku uzupełnia park wraz z siłownią pod szklaną kopułą i dwupoziomowy parking pod ziemią.