dyplom wspólny z Anną Patronowicz
aneks
Praca dyplomowa dotyczy Rodzinnych Ogródków Działkowych, ich funkcjonowania oraz przyszłości w centrach miast. Wybrałyśmy Lublin – szczególnie nam bliski, ponieważ cenimy projektowanie lokalne. Ogródki bez granic to projekt ideowy, który zakłada nowe sposoby użytkowania terenów rod. Stopniowe przekształcanie terenu odbywa się z poszanowaniem historii miejsca oraz troską o środowisko naturalne. Najważniejszym przesłaniem zmian była otwartość nowej przestrzeni na człowieka niezależnie od wieku czy stopnia niepełnosprawności.
Seria obrazów powstała po odbyciu wizji lokalnej na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego (ROD) „Podzamcze” w Lublinie. Kompozycja jest materialnym zapisem odczuć oraz własnych refleksji i obserwacji. Poprzez dobór barw, zróżnicowanie plam oraz akcenty kolorystyczne pragnęłam oddać atmosferę miejsca.
Ur. 1996. Studia: Wydział Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2015–2020) oraz Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (od 2017). Zajmuje się architekturą, architekturą wnętrz i projektowaniem przestrzeni publicznych.
promotor: prof. Jerzy Bogusławski
Bardzo rzadko spotykam się z projektami, które z założenia nie są skończone, ponieważ uwzględniają swoją zmienność wraz z upływem czasu. Nie jest to projektowanie realizacji, do której powstania jest potrzebny określony czas, lecz działanie uwzględniające czwarty wymiar w organizowanej przestrzeni. Celem jest zmiana sposobu zagospodarowania terenów Rodzinnych Ogródków Działkowych w Lublinie, porządkując ich przestrzeń za pomocą przekształceń własności ziemi. Myślenie o zmieniającym się w czasie statusie prawnym terenu poszczególnych działek jako elemencie kształtującym zagospodarowanie miasta to wielka rzadkość. Dzięki takiemu posunięciu projektantki mogły zaproponować nową funkcję dla tego terenu, czyli Staw Królewski, który przypomina o istniejących dawniej w tym miejscu rzekach i stawach. Ta pamięć o dawnym mieście nie jest powrotem, lecz krokiem skierowanym ku przyszłości, nadzieją i wskazówką, że nie musimy niszczyć, aby tworzyć. Cała idea projektu jest skierowana na oddanie opracowywanej przestrzeni mieszkańcom Lublina, zarówno tej zabudowanej domkami rekreacyjnymi, które można łatwo zmienić na powierzchnie wystawowe czy warsztatowe, jak i nowych terenów rekreacyjnych.
Drugą oryginalną cechą tego dyplomu jest opracowanie go przez dwie dyplomantki, Panie Annę Patronowicz i Alicję Skowrońską. Praca zespołowa jest jak najbardziej naturalnym sposobem przygotowania koncepcji architektonicznej, ale przygotowanie spójnej koncepcji przedsięwzięcia wymaga wielkiej dojrzałości projektowej. Autorki spełniły perfekcyjnie trudne kryteria, które same sobie narzuciły, a przedstawiony dyplom z pewnością będzie istotnym elementem dyskusji o kształtowaniu przestrzeni.
promotor: prof. Andrzej Zwierzchowski
PRZESTRZEŃ I DOWCIP
Przestrzeń to zjawisko i problem, który w oczywisty i naturalny sposób kreuje wszelkie poczynania twórcze na naszym wydziale. Ta naturalność podejścia do przestrzeni istniejącej w jej rozmaitych przejawach i miarach jest podstawą udanej relacji człowieka wobec natury. Prezentowany aneks malarski do dyplomu pani Alicji Skowrońskiej świetnie ilustruje te relacje. Patrząc na te obrazy, aż chciałoby się powiedzieć: „Swoboda, umiar, inteligencja, wrodzony wdzięk i bezpretensjonalność”. Jest w nich (obrazach) przede wszystkim PRZESTRZEŃ, którą oddychamy, którą czujemy i w którą wchodzimy w sposób naturalny z chęcią i zaufaniem. Ale dodatkowo każdy obraz jest inny i zaskakuje poprzez ujawnienie innych akcentów – ich rytmu, ich gry. W kontekście malarstwa mówi się czasami o pewnej danej, wrodzonej cesze – „inteligentne oko”, co oznacza umiejętność w odnajdywaniu i przedstawianiu określonych form i zjawisk w naturze, jednocześnie znajdując w ich relacjach element zabawy i dowcipu. Tak więc po raz kolejny okazuje się, jak wciąż aktualną inspiracją w kreowaniu wszelkiej przestrzeni jest natura.