dyplom
W poszukiwaniu utraconej tożsamości artystycznej to praca oparta na osobistym doświadczeniu. Kluczowe pytania, które stały się punktem wyjścia wideoperformansu, dotyczą relacji między artystą, dziełem i odbiorcą, poszukiwania balansu między zależnością i niezależnością od drugiego, innego, podobnego. Dotknięcie tych newralgicznych punktów dla mnie i każdego artysty – przywiązania do dzieła, zatracania się w nim czy oddania mu wolności – zaowocowało instalacją składającą się z trzech wideo odtwarzanych w zaaranżowanej przestrzeni wraz z udziałem aktora.
wystąpili: Michał Ferenc, Agata Przygodzka
Studia: Wydział Grafiki (i st. 2013–2016) i Wydział Sztuki Mediów (ii st. 2016–2020) Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (jednolite magisterskie od 2018). Dziedziny działalności artystycznej: wideoperformans.
promotor: prof. Krzysztof Olszewski
Więcej niż obraz?
Praca magisterska pani Agaty Przygodzkiej została wykonana z bardzo dużym, wręcz fundamentalnym udziałem dr Magdaleny Janus, bez wysiłku której dyplom nie osiągnąłby tak wysokiego poziomu artystycznego.
W Pracowni Komunikacji Intermedialnej od początku istnienia staramy się stworzyć studentkom/studentom optymalne warunki do artystycznych badań w wybranych wspólnie obszarach. Całyczas staramy się przekraczać granice obrazu i postrzegać go na wiele różnych sposobów i w różnych kontekstach. Realnie lub symbolicznie, w zależności od oczekiwań i możliwości jednostki czy grupy. Obraz, w przypadku dyplomowej realizacji Agaty Przygodzkiej, jest w przeważającej części obrazowaniem performatycznym, a intermedialnie ontyczne związki obrazu z performansem są w tym przypadku niepodważalne. Dyplom bardzo osobisty, o fundamentalnym znaczeniu dla autorki i dla nas odbiorców (akademickich nauczycieli i nie tylko). Bardzo emocjonalna wypowiedź na temat roli, miejsca, oczekiwań i wymagań studentki uczelni artystycznej. O nas, dla nas, w ujęciu klasycznej relacji uczeń – mistrz, ale też poza i obok. Pomiędzy sztuką a mediami, czyli w sztuce mediów. Pomiędzy obrazem wideo a obrazem filmowym, wszystko w kierunku i na bazie osobistych doświadczeń autorki. We wzajemnym definiowaniu artystki i jej realizacji, artystki i aktora w końcowej części dyplomu. W dynamicznym procesie realizacji, pomiędzy reprezentacją a artystyczną interpretacją. W oparciu o własne przeżycia i pamięć. Dyplom wymagający większego skupienia i innego patrzenia, a właściwie doświadczania obrazu, bliższego performatywnemu odbiorowi, siłą rzeczy bardziej angażujących nas w przedstawianą przez artystkę narrację.
Agata Przygodzka odnosi swoją sztukę – sztukę mediów – do obrazu ruchomego związanego z wideo i filmem. Koduje swój obraz wielokrotnie, zapraszając nas do osobistego odczytania wielu różnych sensów swojej osobistej historii.
Jedną z cech charakterystycznych użytych przez Agatę kodów jest ich taktylność – dotykowość, udział dotyku (aktor – jego taktylność), też taktylność ekranu. Od zmysłu dotyku jako podstawy naszej komunikacji, przez taktylność ekranu do dotyku aktora. W procesie fragmentaryzacji tożsamości w ponowoczesnym czasie komunikowania się hauptycznie autorki z nami i samą sobą.
Autentyczny i piękny – autentycznie piękny dyplom o relacjach też, a może przede wszystkim relacji z samą sobą, w czasie studiów w artystycznej uczelni, na progu wejścia w artystyczną dorosłość, płodną i bogatą, bez niebezpieczeństwa zatrzymania się/zagubienia na mieliźnie/pustyni, pustyni samotności.
Gratuluję!